Kemoterapi 1.Kür Tedavim...

İç ışın seanslarım bittikten sonra beni hastanenin kemoterapi bölümüne yönlendirdiler. Yapılan tahlillerden sonra doktorlar yeniden dosyamı inceleyerek 6 kür kemoterapi almam konusunda hem fikir oldular. 21 gün aralıklarla 6 kür kemoterapi tedavim başlamış oldu.

İlk kemoterapimi alacağım gün yine annem, ablam, eşim ve kızım ile birlikte hastaneye gittik. Kemoterapi bölümüne çıktık ve ben onları bekleme salonunda bırakarak kemoterapi odasına girdim. Hastanenin kemoterapi odaları diğer hastanelere göre gerçekten çok iyi ve çalışanları da hastalara karşı gerçekten daha sevecen. Kemoterapi koltukları ve hepsinin tepesinde ilaç askıları var.

İlk koltuğa oturduğumda yine nasıl bir şey olduğunu bilmediğim için tedirgin oldum. Tepenizdeki askılara sizin için özel hazırlanmış dozlarda ilaçları asıp damar yolu ile size veriyorlar. Bu süreç ilacınızın dozuna değişiyor ama benim ki yaklaşık 4-4,5 saatte bitiyordu. Bu süre zarfında asla uyumamanız tembihleniyor çünkü ilaca karşı bir alerjiniz varsa yada reaksiyon gösterirseniz uyursanız fark edilmeme riski varmış.

İlk seansım bittiğinde biraz uyku, halsizlik ve mide bulantım oldu. Ertesi sabah uyandığımda cildimde baya baya kırmızı lekeler oluşmuştu ve biraz ateşim yükselmişti. 3-4 günümü yatarak geçirdim.

İkinci haftasında ise diğer hastaların anlattıklarının aksine saçlarım dökülmeye başladı. Çok şaşırmıştım çünkü diğer hastalar saçlarının 2 ya da 3. kürden sonra döküldüğünden bahsetmişlerdi. Bununla birlikte düz saçlı olan kişilerin kıvırcık ya da kıvırcık saçlı olan insanların da kemoterapi sonrası düz saçlarının çıktığını söyleyen birçok hasta ile sohbet etmiştim.

Saçlarım dökülmeye başladığında ne hissedeceğimi tam olarak bilemiyordum. Daha sonra en iyisinin saçlarım her elime geldiğinde yaşayacağım üzüntü yerine onları bir seferde keserek bu fikre daha çabuk alışmam gerektiğine karar verdim. Bu fikrimi kızıma anlattım ve biz kuaförün yolunu tuttuk. Ve bütün saçlarımı kazıttım. Kuaförden daha çıkmadan aldığım tepkilerden hoşnut olmaya başlamıştım bile...