Kemoterapi 3. Kür

 

Ve 21 gün daha geçti 3. kemoterapi günüme 1 gün kala yine hastane yollarındaydım. Kanımı verdim ve sonuçlar hiç iç açıcı değildi. Kanım düşmüş, bağışıklık sistemim ile ilgili değerlerde normal değerlerden çok uzaktı.

 

Bu durum psikolojimi iyice bozuyordu ve bazen çevremde beni sevenlere hatta aileme ile bunu yansıtan agresif bir insan oluveriyordum. Bu durumu hem kendim hem de sevenlerim için kolaylaştırmak adına tedavi gördüğüm hastanenin psikoloğuna da başvurdum ve bir çeşit sakinleştirici kullanmaya başladım. 

 

3.kemoterapimi alıp eve döndüğümde çok bitkindim. Bu kür en ağır ve ağrılı olandı. Doktorların ve aynı tedaviyi gören hastaların söylemlerine göre yan etkilerin en çok görüldüğü kür buydu.

 

Evet haklı olduklarını anlamam uzun sürmedi. Ağrılarım artık dayanılmaz bir hal almıştı ve doğru dürüst yemek yiyemez olmuştum. Bazı hastalarda durum her zaman aynı olmasa da benim bu kür ile kaşlarım da dökülmeye başlamıştı.

 

Saçlarımın yokluğuna çabuk alışmama rağmen kaşlarımın dökülmesi beni derinden etkilemişti. Eski resimlerime baktıkça daha iyi anlıyorum ki yakınlarım kötü görünmediğimi söylüyorlardı ama benim ten rengim bile değişmişti.

 

Bu kür sonrasında kemoterapi doktorlarının çalışma periyodlarının değişikliği nedeniyle başka bir doktora denk geldiğimde durumun benim için neden daha zor olduğunu da anladık. Çünkü kan seviyem kemoterapi almak için çok düşük olduğu halde doktor kemoterapi onayı vermişti.

 

Kanımı arttırmak için doktorumun verdiği iğneler ile evimin yolunu tuttuk. Bu iğneler kolunuzdan enjekte edilen kan iğneleri. İğneyi olduktan sonra yan etkileri olabileceği konusunda uyarıldım.

 

Evet yan etkileri kendini gösterdi. Vücudunuzdaki tüm kemiklerin şiddetli bir şekilde ağrıdığını hayal edebilirseniz sanırım beni biraz anlarsınız. İğneleri olmamak için direndim, itiraz ettim ancak kızımın cevabı netti "bizim sana ihtiyacımız var".

 

Bana ihtiyacı olan kızlarım, eşim ve en kıymetlim en değerlim torunum vardı. Kendi kendime dedim ki ;

 

Diren Gülşen diren ki sana ihtiyacı olanları yarı yolda bırakma...